UNUTMA SAKLA
UYUMA UYAN
Bir tekneye atla doğru kıyı dalgaların arasında kaybolan ayak izlerine ulaş.
Sızlayan bir ömür yaprak misali sonbahara karışmış ah! Ak düşmüş saçlarına görüyorsun. Gitmektesin uyan uyumaktasın boş ıslak sokaklar bile bırakacak seni
Oysa arkanda kalabalıklar seni hatırlamayacak; çünkü yaz mevsimi gibi gelip geçti güneş ömründen bıraktığın hatıralar dökülmeyecek arkandan.
Bak saklı kitaplarını unut.
Uyut kelimelerini sen sokakta bir ikisi cümle döküldü kaldırımlara.
Boya dokunma dizelere, onlar sana hâkim olsun, sen onlara...
Özgür kal onunla bir dakika ey ölüm tanındı seni artık dönülmez virajdasın.
Melek hani merhaba diye uyandığın sabahlar vardı ya işte orada kaldı dünya!
Yaz akşamları tatil planları valizine sakla okuduğun son romanın son sayfasına sıkıştırdığın karanfili bırak masada ve veda masasına otur da öyle yavaşla!
Yavaşla.
Ölüm kasımla bir kelebek ruhun sonsuzluğuna özgürce seyahatine benzer
Bazen zaman bir kelebeğin kanadında bin bir renk açmış gibidir.
Renkler yol olmuş evreni okşasa da bir sabahın seherinde; uyansan kan uykundan sen yolcu
Durma yavaşla;
Koşma yürü;
Soldurma sakinleş;
