<div><strong> İŞADAMLIĞI </strong></div> <div><strong>YOLCULUĞUNUZ NASIL BAŞLADI? </strong></div> <div>Avusturya'da ciddi bir Yozgatlı nüfusu vardı. Babam da işçi olarak Viyana'ya gitmiş. Daha sonra bizi de yanına aldı. Her gurbetçi gibi bizim de yaşam şartlarımız zordu. Babamın sağlık sorunları nedeniyle erken yaşlarda ticarete atıldım. Ortaokula giderken ailemden gizli Rus bir ailenin yanında pazarlarda çocuk kıyafetleri sattım. Orada ticareti öğrendim ve sevdim. Hayalim bilgisayar mühendisi olmaktı, bunu başardım. Üniversitedeyken telekom şirketi kurdum, 2.5 yıl sonra büyük bir gruba sattım. 22 yaşında Viyana'da villa yaptıracak kadar para kazandım. Daha sonra çeşitli işler yaptım. Halen Viyana'da mobilya mağazalarım var. </div> <div><strong>NEDEN KAFE İŞİNE </strong></div> <div><strong>GİRDİNİZ? </strong></div> <div>Viyana'da kendi dar çevremizde yaşıyorduk ama yine de pasta ve kahve kültüründen etkilendik. Türkiye'de kahve kültürünün gelişmediğini gözlemliyordum. Ancak son yıllarda yabancı markaların kahveye olan ilgiyi artırdığını gördüm. Bunun üzerine 2.5 yıl önce firmanın sahipleriyle temasa geçtim ve anlaştık. Yılsonu itibarıyla 10'uncu kafemizi açacağız. AVM'lerin yanı sıra caddelerde büyüyoruz. </div> <div><br /> <strong>ANADOLU'DA İLK ADIMI HANGİ ŞEHİRLE<br /> ATIYORSUNUZ? </strong></div> <div>Önümüzdeki günlerde Adana'da ilk şubemizi açacağız. Burada köklü, sanayici bir aile ile anlaştık. Burası bin metrekare prestijli bir nokta olacak. Bizim işimizde lokasyon üretmek çok zor. İstanbul'da kiralar Viyana'dan çok daha yüksek. </div> <div><strong>EKONOMİK GELİŞMİŞLİK ÖNEMLİ <br /> </strong></div> <div>Bayilik vermeye başlayınca kısa sürede 350'ye yakın talep aldık. Ancak kızına ya da eşine hobi ya da iş olsun diye kafe açanlara bayilik vermiyoruz. Çünkü o kişi 6 ay sonra bu işten sıkılırsa markamız bundan zarar görür. Markamızın 30 ülkede 400'ün üzerinde şubesi var. 60 yıllık butik bir marka.<br /> </div> <div><strong>BAŞKA ŞEHİRLER </strong></div> <div><strong>OLACAK MI?</strong></div> <div>Çok şehri dolaşıp pazar araştırmaları yaptık. Anadolu'daki birçok sanayi şehrinde yerel zincirler var ve çok başarılılar. Ancak insanlar bundan biraz bıkmışlar, artık farklı tatlar istiyorlar. Sonuçta ülke ekonomik ve kültürel olarak ciddi bir gelişmişlik söz konusu. İnsanların paraları var, yurtdışına seyahat ediyorlar. Aynısını kendi şehrinde de istiyorlar. Bu yıl sonuna kadar Gaziantep'e gideceğiz. Kayseri olacak. İzmir'de büyük bir grupla görüşmelerimiz var. </div> <div>Çözüm süreciyle birlikte Diyarbakır'dan günde 3-4 bayilik talebi alıyorduk. Görüşmeler yaptık. Ancak son dönemde bölgede yaşanan bazı olaylardan dolayı bir miktar azalma oldu. Şimdi biraz gündemimizden çıktı diyebilirim. Sonuçta ortalama 700-800 bin liralık yatırım yapılıyor, istikrar bizim için çok önemli. </div> <div><strong>KAHVE TÜKETİMİMİZ </strong></div> <div><strong>YETERLİ Mİ? <br /> </strong></div> <div>Dünyada kahve tüketiminde bir numarada Finlandiya var. Kişi başı yıllık tüketim 12 kilo, AB ortalaması 5 kilo iken bu miktar Avusturya'da 9 kiloya çıkıyor. Türkiye'de ise 600 gram. Bu durum Türkiye'yi yatırımcılar açısından hayli ilginç kılıyor. </div> <div><strong>TÜRKİYE'DE HERKES ÇOK SABIRSIZ</strong></div> <div>Avrupa mantalitesiyle yönetiyorum şirketimi. Çalışanlarımla çok yakınım. Kendim de sıfırdan başladığım için tüm detaylara hakimim. Bütün dükkânların inşaatının başında durdum. Kaliteden asla taviz vermedim. Türkiye'de en büyük sıkıntı kalifiye eleman bulmak. Çalışanlar çok çabuk şirket değiştiriyor. Türkiye'de yatırımcıda da çalışanda da sabır yok. Herkes hemen maddi karşılığını almayı düşünüyor. Ancak bu mümkün değil. Bir de kimse eleştirilmekten hoşlanmıyor, çok duygusalız. Oysa eleştiri insanı geliştiriyor. Bu bana çok tuhaf gelmişti ama alıştım.</div> <div><strong>MOZART DA NEŞET ERTAŞ DA DİNLİYORUM</strong></div> <div>İki kültürü de bilmenin sağladığı avantajlar neler? Kendinizi nereli hissediyorsunuz? </div> <div>Her iki tarafı da çok iyi anlayabiliyorum. Hepsinden bir şeyler taşıyorum. Bu benim için ciddi avantajlar yarattı. Arabamda Mozart, Beethoven, Neşet Ertaş CD'leri var. Ben hepsini çok severek dinliyorum. Bu durumu kendim için bir zenginlik sayıyorum. Yozgat doğumluyum Avusturya vatandaşıyım. Baloya da türkü konserine de giderim.</div> <div><strong>BU PAZARDA </strong></div> <div><strong>HEDEFİMİZ NE?</strong></div> <div>3 yılda hedefimiz 50 şubeyi geçmek. Sonra da 2'nci beş yılda ise 100 şubeye ulaşmak. Doğru noktalara girmek istiyoruz. Viyana kahve kültürünün dünyadaki yeri biraz farklı. 200 kişiye istihdam yarattık. 50 şubeyle bu sayı 800 kişiye çıkacak. 10 yılda 200 şubeye ulaşacak potansiyel var. 50 şubeyle 120 milyon TL ciroya ulaşırız. Kahve makinesi satışlarımızla bu rakam rahatlıkla 200 milyona çıkar. Halen 120 civarında olan istihdamımız da 800 kişiyi bulur. </div> <div><strong>MEVCUT MARKALARDAN FARKINIZ NE? </strong></div> <div>Öncelikle Viyanalı bir marka olmaktan kaynaklanan farklarımız var. Hızlı tüketim değil, keyif, kaliteli ürün ve sunum ön planda. Bu nedenle Türkiye'ye daha çok uyuyoruz. </div> <div><strong>BENİMKİ PLANLI BİR </strong></div> <div><strong>BAŞARI DEĞİL</strong></div> <div>Kirasını ödemekte zorlanan gurbetçi bir ailenin çocuğu olarak bugün geldiğiniz noktayı neyle açıklıyorsunuz?</div> <div>Kadere inanan, inançlı bir insanım. Hayatımın dönüm noktalarına baktığım zaman bir insanın bunları oturup planlamasının mümkün olmadığını görüyorum. Ama girişimci bir insanım. olduğum yerde duramam, şartları limitleri zorlarım. Niyetiniz iyi olursa, çalışırsanız ve donanımlıysanız kapılar bir şekilde açılıyor. Bunu kendi hayatımda çok yaşadım, yapmak istediğim her şeye ulaştım. Sonuçta yetiştiğim çevre belli. Akıl danışacağım kimsem yoktu. Böyle bir ortamdan çıkmak çok zordu gerçekten. Şimdi gurbetçi çocukları hayli başarılı.</div>