Felek vurdu gam yükünü
Taşıyorum gurbet elde
Menzilim yok durağım yok
Koşuyorum gurbet elde
Bahtımdaki siyah perde
Açılmadı hiçbir yerde
Günden düne türlü derde
Düşüyorum gurbet elde
Kör gezerim göre göre
Düşe kalka elli kere
Kimsem yok ki yol göstere
Şaşıyorum gurbet elde
Mediha’yım bağrım taşlı
Doğmuşum belalı başlı
Hiç gülmedim gözüm yaşlı
Yaşıyorum gurbet elde
Âşık İdris’ten Mediha Yaylak Hanımefendiye hatırasıdır.
