Kader adını senden almış,
Sular rengini
senden çalmış…
Gül rengini senden almış,
Elma rengini
senden çalmış...

Aklım sende kaldı,
Fikrim ellerinde…
Mantığım sende kaldı
Aşkım yüreğinde...
 
Ağlatma, bir güldür yeter,
Suları karartma,
bir yudum ver yeter,
Gülleri soldurma,
bir gonca kal yeter,
Tadım sende kalmış,
vurma yeter...
İsmet Polat

UNUTAMIYORUM
 Bu sabah yine sensiz uyandım
Saçımı, sakalımı yumadım...
Düşüncelerimde dün gece ve bu sabah,
hala sana kanmadım...
 
Kana kana içmedim ki tenini,
Terini, terime hiç geçirmedim ki,
Söylemedim ki türkümüzü,
Hiç gözlerinden seni içmedim ki...

Yüreğim sende kalmış bu sabah,
Aşkım ellerinde solmuş,
Hatıralarım sende,
ömrüm sende kalmış,
İnan ancak fark ettim bu sabah...
 
Acı acı çektim tütünü,
Acı acı yaktım ciğerlerimi,
Beni böyle büsbütün yalnız koyan,
Sendin yine bu sabah aklımda olan...
 
Söylenecek gibi değil gülüm,
Buralarda yaşanılacak gibi değil,
İki yıl oldu unutulacak gibi değil,
Anlatılır gibi değil gülüm...
 
Seni sensiz yaşamak kaderimmiş,
Bütün bu olanlara susmak marifetmiş,
Nereden bilebilirdim?
Hiç başlamamak gerekirmiş,
Aşk her sabah önce seni söylemekmiş...
 
Yitirdiğimden beri yaşamıyorum,
Tam iki yıl oldu gülmüyorum,
Yirmi dört saat kalbime soruyorum,
Nafile gülüm seni bir an bile unutmuyorum...
 İsmet Polat
06 Mart 2013 / İstanbul