Eriyorum dün sema durdu
Kubbe çöktü.
Vakit vakit kayboldu,
Gök yerlere yer arşa kalktı.
İnciler inciler vardı bembeyaz
Akçadan, akçeden…
Önce mateme büründü her yer
Sonra kapkara bulutlar,
Boş ver milliklerin kimliği dünya
Yine kan lamba, yine kan içti insan
Yen bırak diye feryat ederken
Ben ruhumu gömdüm
Eriyorum ılık bir masa
Beyaz bir lamba,
Dur durak bilmeyen trenler
Vagonları boş kimliksiz
Yakıtları bitmiş, Sen hissiz
Uyan yeniden uyanmak vakti desem
Uyanacak yer kaldı mı ki,
Çiçekler soldu
Semadan damlalar dökülüyor
Üzerime bırak,
Bu giden yolcunun kimliklerini
Cadde ortası bir yerdeyim,
Eriyorum ateşin korundayım
Alev alev avuç içlerim
Kırmızı ışıklar bomboş adımlar
Kapılar yalın ayak,
Sükût en tepeden ışıklarını yaktı yine,
Eriyorum dün sema durdu.