Karun olsa bir misafir çağırmaz
Pahıl kulun pek malamat torunu
Hayalini hakikatle yoğurmaz
At giderken dörtnal ile kenterle
Merkep ehli yarış etsin çontarla
Arşın malı satılmaz ki kantarla
Bedestende sarraf olan bağırmaz
Ana, ata; yavruları yetiren
Membaından menziline götüren
Ürüyerek koyuna kurt getiren,
Korkak kancık kurtçu enik doğurmaz
Eğri oklar atılamaz yaylarla
Karavaşlar bir olamaz beylerle
Uğraşılmaz aslı bozuk şeylerle!
İğle kirmen it kılını eğirmez
Havuroğlu ozan olan, er olan
Ozanların serdarına ser olan
Dedem Korkut dergâhında pir olan
Sözünü der, el türküsü çığırmaz
Kenan ÇARBOĞA/ SİVAS
NEYLEYİM
Bilmeden takıldım, gönül ağına,
Rüzgâr deli dolu eser neyleyim.
Kargalar üşüşmüş üzüm bağına,
Bağrımı kor ateş yakar, neyleyim.
Kaderin elinde esir olmuşum,
Hatırım soran yok, öksüz kalmışım,
Kuzumu gurbete yalnız salmışım,
Ağlarım gözyaşı döker neyleyim.
Yoksulluk yakamı bırakmaz oldu,
Ağardı saçlarım, sararıp soldu,
Yüreğime hüznün ateşi doldu,
Kalbimi yerinden söker neyleyim.
Kaygılar üzüntü taşır yarına,
Yakıver özümü ecel narına,
İnsafsız acıyı atıp karına,
Dalımı, belimi büker neyleyim.
Attığım taş bulmaz oldu yerini,
Mezar gibi açar, eşer derini,
Kendime uygun dost bulsam birini,
İçime acılar çöker neyleyim.
Ahmedi'yem yalnız kalmış ağlarsın,
Ağıtla, figanla sözün bağlarsın,
Azgın akan sular gibi çağlarsın,
Güz gelince yaprak döker neyleyim.
Ahmet SARGIN/ YOZGAT
SEBEBİ SEN
Bilinmeyen derdi, ahı
Buluyorsam sebebi sen
Acıların nişangâhı
Oluyorsam sebebi sen
İster Allah ister din de
Zulme rıza yoktur dinde
Cenazede, yas evinde
Gülüyorsam sebebi sen
Yokluğun büktü belimi
Sona uzattı elimi
Elde neşter ecelimi
Diliyorsam sebebi sen
Vur hıncınla döne döne
Ölmez isem yine dene
Körpe aşkımı kefene
Beliyorsam sebebi sen
Yalınayak izlerinde
Kar umudun dizlerinde
Bir çocuğun gözlerinde
Ölüyorsam sebebi sen
Kenan ÇARBOĞA /SİVAS
