Yenildi dediysem, maçın başından sonuna kadar pozisyon bulan ve bulduğu yüzde yüz gollük 7-8 pozisyonu değerlendiremeyen taraf Sorgun Belediyespordu.
Bu nasıl bir takım. Defans o kadar kötü ki, adamlar 43. Dakikada ilk kez kalemize geliyor, ev sahibi takımın 11 numarası küçük çocukların attığı topun şiddeti kadar şiddette bir şut atıyor, bizim defanstan kimse müdahale edemiyor, forvetleri olan Ünal yetişip ayağının ucuyla topu kalemize gönderiyor. Kalecimiz ve defansımız tam evlere şenlik. Ben hayatımda bu kadar basit gol yiyen bir defans görmedim. Kalecimiz ise sahada hiç yok. Bütün maç boyunca adamların toplam olarak etkili üç dört atakları var, bunun ikisini gol yapıyorlar.
Ya forvetlerimize ne demeli. İnsan bu kadar beceriksiz olabilir mi? İlk yarıda ikisi Necmi, biri Burak ile çok net ama çok net üç pozisyon yakalıyorsunuz, hem de altı pas içerisinde, kaleye uzaklığınız sadece 3-4 metre, bu topları 7 metrelik kale yerine dışarı atıyorsunuz. Elin oğlu da pozisyon bile olmayan bir atakta topu ağlarınıza gönderiyor. Şimdi ben bizim takımda oynayan futbolcu kardeşlerimin yerinde olsam, şapkamı önüme koyar bir düşünürüm. Biz niçin bu golleri atamıyoruz diye.
Kaçırdıkları bu goller için bu arkadaşlarımız bizden çok üzülüyordur. Bundan adım gibi eminim. İnsanlık hali gol kaçırabilirsiniz. Ancak kazandığınız bu kadar net pozisyonu bu bir mirasyedi gibi harcarsanız, o zaman başkalarına muhtaç duruma düşersiniz.
Bakın, Sivas dönüşü bilgisayarımda pozisyonları yazarken şöyle bir istatistik yaptım. İlk yarıda her iki takımın yarattığı pozisyon sayısı 12. Bunlardan 5 tanesi net gol pozisyonu ki, bunlardan beşi de bizim takımın yarattığı pozisyonlar. Toplamda biz 11 pozisyona girmişiz, onlar ise sadece bir. İnanın o da pozisyon sayılmaz.
Maçın ikinci yarısına bakacak olursak. İkinci yarıda da pozisyon sayısı üstünlüğü yine bizde idi. Yaşanan 11 pozisyonun 7 si Sorgun Belediyespor, 4 ü Sivas Cumhuriyet Üniversitesi’ne ait. Bunların içinde Sorgun’un 3 net pozisyonu, Sivas’ın ise iki net gol pozisyonu vardı.
Bizde bir atasözü vardır. “Atamayana atarlar” diye. İnsanın inanası gelmiyor. Bu kadar net pozisyonları bir futbolcu nasıl harcar. Bu takımın şu andaki puan sıralamasındaki yeri inanın teknik kadronun değil, bu futbolcuların eseri.
Oyuncularımız koşmuyor, mücadele etmiyor. Pozisyonları iyi takip etmiyorlar. Yazık oluyor bu taraftara. Yazık oluyor bu ilçeye. Yazık oluyor harcanan paralara. Futbolcu kardeşlerimin bir an önce kendilerine gelmeleri gerekiyor. Siz koşmazsanız, mücadele etmezseniz, teknik kadro ne yapsın. Sahaya girip de sizin yerinize kendileri mi oynasın. Çıkıp ‘Bizim kapasitemiz bu kadar. Elimizden bu kadar geliyor’ derseniz anlarız. O zaman size kimse kabahat bulmaz. Kabahat sizi bu takıma getirenlerindir.
Daha fazla yazmaya bile gerek görmüyorum. Geçen yıl ki duyduğumuz heyecanımızı yitirdik. Maçlara bile istekli gelmiyoruz. Artık iyi dileklerde bile bulunmak da içimden gelmiyor.
Ne haliniz varsa görün.
