Felek vurdu gam yükünü
Taşıyorum gurbet elde
Menzilim yok durağım yok 
Koşuyorum gurbet elde

Bahtımdaki siyah perde
Açılmadı hiçbir yerde
Günden düne türlü derde
Düşüyorum gurbet elde 

Kör gezerim göre göre 
Düşe kalka elli kere
Kimsem yok ki yol göstere
Şaşıyorum gurbet elde 

Mediha’yım bağrım taşlı
Doğmuşum belalı başlı 
Hiç gülmedim gözüm yaşlı 
Yaşıyorum gurbet elde 

Âşık İdris’ten Mediha Yaylak Hanımefendiye hatırasıdır.