Gönülden söyle gönülden,
İçir suyumu elinden,
Bal akan tatlı dilinden,
KASTEDİLEN de haz alsın.


Semâda bile yok rengin,
Uymaz sana yoktur dengin,
Derin sulardan da engin,
ÇOK ÇOK SEVEN`e yolsun.

Şu dünya bir gül bahçesi,
Çınlar bülbüllerin sesi,
Her dem seversin herkesi,
Gönül, DUYAN`ı duyasın.

Sensin bir ömür zamanım,
Damarlarımdaki kanım,
Gülmek isterse şu canım,
DOSTLAR DOSTUYLA gülesin.

Bir elin semâya bakar,
Diğeri de arza bakar,
Sular senden sana akar,
Sen ZENGİN`in deryasısın.

Dinle gönül sen kendini,
Çare isteyen derdini,
Dol da aş artık bendini,
CÖMERT OLAN`ı bulasın.

Değirmeni su döndürür,
Unu değirmen öğütür,
Taşı yine taş götürür,
O YARATICI götürsün.

Her şeyde gördün mucize,
Olanlar ibrettir bize,
Bizim gibi bir âcize...
RAHİMLE yakın olasın.

Özünde olsun merhamet,
Çok hatalar ettik affet,
Gönül hakkını helâl et,
Sen BÜYÜKLE gönüldaşsın.

Bildiğim oldu bildiğin,
Lokma lokma hep dildiğin,
Sen gözyaşımı sildiğin,
DERMAN`a uzanan elsin.

Vicdânınla sen bir veli,
Bir tutarsın dostu eli,
Olursun yâr için deli,
SON OLAN`a varacaksın.

Bitiremem sensiz yolu,
Ben ağaç, sen dalı kolu,
Gönül ne boş, ne de dolu,
HÜKÜM VEREN`de kararsın.

Kalmasın tende bir telim,
Uzanmasın yâre elim,
Tutmasın isterse şu belim,
Sana ACIYAN acısın.

Her kapının anahtarı,
Her varlığın hükümdarı,
Sevgilinin de kararı,
Baştan BAŞLATAN`a tahtsın.

Çiçeği burnunda derler,
Samyeli gibi eserler,
İlk bastığın çukur yerler...
Bilen BİR`dir, anlayasın.

Anam, bacım, can kardeşim,
Bir de yâr olsun yoldaşım,
Ayrılmayan gönüldaşım,
VAR EDEN engel olmasın.

Üstte mavi gök içinde,
Altta yağız yer içinde,
Ne varsa gönül içinde,
GÖRÜNMEYEN`in bağısın.

        Ekrem GÜRER/ YOZGAT
         Eğitimci Şair Yazar