Gözlerimin önünde
intihar etti bir güvercin
Üzerine doğru gelen arabayı fark etti,
Uçmak istese uçardı
Ama o ölümünü bekledi.

Ezdi geçti araba,
Cansız bedenine bakakaldım.
Oturduğum ağacın dibinden kalkıp
Kenara çekecektim ama yetişemeden,
Başka arabalarda geçti üzerinden.

Yaklaştım yanına,
Kan içinde kalmış kanatları
fark ediliyordu sadece…
Oysa on dakika öncesinde,
Güzel bir güvercindi, canlı kanlı…

Canı çıktı kanı aktı…
Sadece o güvercin değildi ki;
Bunu her gün onlarca insan da yaptı.
Sebebi mi neydi?
Herkesin nedeni farklıydı…

VAZGEÇİLMİŞİM MEĞERSE

Gittiğim yerden dönmüş olmam
Beni çok sevdiğini sandığım
birine kavuşacak olmamdandı
Nereden bilebilirdim ki,
Vazgeçilmişim meğerse…

Hem öyle bir vazgeçilmişim ki…
Sesimde unutulmuş, söylediklerimde…
Geçen zaman silmiş beni hafızasından.
Benim yerime başkasını
çıkarmış karşısına…

O unutmuş olsa da “söz veriyorum,
geleceğim” dediğimi,
Ben unutmadım “seni bekleyeceğim,
söz veriyorum” deyişini.
Ben tuttum da o neden
tutamadı verdiği sözleri?

Geldiğim gibi gitmeli miyim şimdi?
Bende mi vazgeçmeliyim onun gibi?