Yılların acısıyla kavrulmuş durmuş,
Yüreğin sıcağında yanmış Mehmet'im..
Özlemek yaman dert ayrılık başka vurmuş,
Vatan kucağında kanmış Mehmetim..
 
Kurşun yağarken üstüne sanırsın feri sönmüş,
Hayaller kurarken her şey tersine dönmüş,
Elinde ki al kan sırtında ki yarayla..
Ayın on dördü misali en derinde gülmüş..
 
Bir sevda yurdu vatan olmaz viran,
Hiç kimse kalmamış bir kez hatır soran,
Gece ile gündüz arasında sanki mekik dokuyan,
Elinde ki silahla anılmış Mehmet'im
 
Her birinde dolu yaş dokunsan patlayacak,
Bir damla göz yaşı acıyı dağlayacak,
Küçük bir umut görse sanki çağ atlayacak,
Belli ki al kan ile görülmüş Mehmet'im..
 
Bir gün vatan diye Mehmet'im kalkmış şaha,
Seven gönülde ki vatan dua olmuş Allah'a,
Sanki yeniden doğup asker olmuş bir daha,
Bir toprağa adını adamış Mehmet'im..
 
Asaf der ki Mehmet'in yarası sarılmaz,
Vatan iyiyse o zaman iyidir..,,
Bu memlekete başka kafir dayanmaz,
Mehmet'imin gözleri açık delidir..
              Samet Asaf Ünlüer/ Adana
 
     HEP SEN VARSIN
 Gündüz hayalimde gece düşümde
Andığım her yer de sen varsın..
Mehtaba çıkarken her dönüşümde
Baharımda yazımda hep sen varsın..
 
Gülüşün benzer gonca bir güle
Aşkındı düşüren beni ateşten küle
Seherde el açıp dualarımda bile
Allah'a yakarışım da hep sen vardın..
 
Feleğin kederle sazı çaldığı gibi
Leyla ile mecnun'un azı kaldığı gibi
Ne popu ne rapı. cazı bilmediğim gibi
Dinlediğim şarkıda hep sen varsın..
Gayrı aşktan yana yanıyor özüm
Seni arıyorum şu yollarda gözüm
Olur ya mahşerde yüzüne yüzüm
Hayalimde tenimde hep sen varsın..
 
Aşktan yanan Asaf'ın son sözüdür bu..
Hakikat istemektir. Hak özüdür bu.
Feleğin aslı bu- gerçek yüzü bu..
Son çırpınışım da bile hep sen varsın
 
          Samet Asaf Ünlüer/ Adana
 
     VURGUN  
Şu kara perdeyi hüznün yüzüne
Bir günden bir güne çeken olmadı
Vurdular hasreti gündüz gözüne
Dönüp de ardına bakan olmadı
 
Dost dedik sarıldık uzanan ele
Bal sürdük çok zaman en acı dile
Kime ne ettik ki biz bile bile
Kötülük etmekten bıkan olmadı
 
Sürdük düşünceyi en sarp yokuşa
Çaldık başımızı taşlardan taşa
Yetti olduğumuz ele temaşa
Bizi bizden başka yıkan olmadı
 
Vurmalı haksıza dar alanı
El kaça satarsa satsın yalanı
Bin haram koynunda yatan yılanı
Nefretin közünde yanan olmadı
 
Yeniden,atmalı bozuk temeli
Yerken bile balı süzüp yemeli
Her lafı ağızda düzüp demeli
Güzel sözle gönle akan olmadı
 Samet Asaf Ünlüer/ Adana
 
    ATAM
Yanık bir özlemdir maziden kalan
Yine aylar Kasım'ı buldu be Ata'm
Bir yanım yıkık bir yanım talan
10 Kasımlar hiç gelmesin be Ata'm
 
Sanki yüreğimde bir ok yarası.
Değildi ayrılığı, Ata'm sırası
Hançerler saplandı bulunmadı arası
Ölümünle, öldüm mahvoldum Ata'm..
 
Hevesim kalmadı yaşama dair.
Canlanıyor gözümde yaşadığın ahir
Düşmanlar sevindi kim bilir zahir
Ayrılığın içimde kor oldu be Ata'm.
 
Bir garip Samet'im kan ağladım yine
Diyorsun üzülme yeniden dene
Dayanır mı ki bu gönül sensizliğe
Ayrılığa mana veremiyorum Ata'm
 Samet Asaf Ünlüer/ ADANA