Ağladıkça!..

GÖÇ olgusunu öylesine kanıksadık ki; ağlamayı da gülmeyi de unuttuk. Düne ait ne varsa hepsini birer birer silip attık. Çamlığın başında tüten dumanı, şırıl şırıl akan buz gibi çeşmelerini yok...