Bir kere ister asker, ister sivil olsun, herkes yaptığı işin karşılığını maaş olarak almaktadır. Fedakârlık, cefakârlık gösterenleri hariçte tutarak, profesyonel asker (er) konusuna değinmek istiyorum: Mehmetçik, Dış ve iç tehditlerde, göğsünü hangi uğurda, karşı ateşe açarak “Allah Allah” nidalarıyla çarpışmaktadır? “Ölürsen şehit, kalırsan gazi” inancı, Dünyanın hiçbir maddesiyle karşılık bulamaz. Paralı Mehmetçik olmaz, olamaz. Mehmetçik olmanın bedeli yoktur. Günün, zamanın durumuna göre, yeni yapılanmalar mümkündür. Askerlikteki, hizmet süresini altı aya indirip, iki ay komando eğitimi yaptırıp, dört ayda hayat üniversitesi eğitim ve bilgisi verilebilinir… Altı aylık vatan borcundan kaçacak olanlara da ağır yaptırımlar getirilir ve gereken cezaları verilir. Vatan görevinin içerisine para girdimi bunun sonunu almak güçleşir. Askere gitmek istemeyen gençler “Nasıl olsa bedelli çıkıyor” diyerekten bedelli parası biriktirmeye başlayacaklardır.
Hani biz asker millettik?
Hani her Türk asker doğardı?
Binlerce kaçak ve bakayaları görüp, okuyunca, derin derin düşünmek ve neden böyle olduk? Yolunda ters! Sorular akla gelmektedir. Selçuklulardan, Osmanlı’ya topraklarımızın her karışında şehit kanı vardır. Çanakkale’den, Sarıkamış’a, Trablusgarp’tan, Derne’ye, Yemen’e, Mehmetçiğin çantasında para değil de türküdeki gibi “Bakın çantasında acep nesi var, Bir çift kundurayla birde fesi var…” Ne var? Para yok, bir çift kundura ve fesi var
O asker ocağı,
Peygamber ocağı,
Ecdat ocağı,
Mehmetçik ocağıdır.
Gelin bu ocakta, para değil, karavana kaynatalım… “Milletimiz var olsun, Vatanımız sağ olsun.”
Duasını da hep beraber tekrarlamaya devam edelim.
Allah korusun yarın bir savaş vukuunda, bu paralı askerlik yapanlara! Sefer görev emri verilecek midir? Bunun cevabını hangi mercii verecektir? Eh cevabı olmayan bir soru ortaya atmış olalım…
