Elbette ki, hayatın en anlamlı ve en kıymetli varlıkları değil midir çocuklarımız?
    Herşey bütün kavgalar, bütün zorluklur, onlara daha güzel bir gelecek bırakabilmek adına yapılmaz mı? O yüzdendir ki, bizim için önce, iyi anne-baba olabilmek ve o öpmeye kıyamadığımız evlatlarımızın geleceği için çok önemli!
    Bizler toplumun bütün fertleri önce o kaybettiğimiz aileye yeni ailenin ne kadar önemli olduğu bilincini yeniden, bütün topluma anlatabilmek, vurgulamak gerekiyor.
    Şuan ki, yaşadığımız ortamda bütün değerli, kıymetli toplumu ayakta tutan manevi değerlerin bir bir yok olduğu bu değerlere yeniden sahip çıkmalıyız.Yoksa, yakın bir gelecekte aile kuramının da çok hızlı yok olduğuna şahit olacağız ki, bu bir milletin yıkımı olacaktır.Unutmayalım ki, Türk toplumunu ayakta tutan en önemli şey “Aile”dir.
    Eğer, bugün hala Türk toplumu dimdik ayakta ise bunu sadece güçlü aile bağlarına borçluyuz. Türk toplumuna oynanan bütün oyunlarına, yıpratmalarına rağmen, bugün hala güçlü isek bunu sağlayan tek şey ailedir. Bu yüzdendir ki, o en kıymetli varlıklarımızın geleceği ve mutluluğu için aileye gereken önemi ve değeri verelim.
    Hiç birimizin çocukluğunu yeniden yaşama şansı yok ama her zaman bir tarafımız bırakın çocuk olarak kalsın. Bir yanımız hep çocuk olarak kalırsa, işte o zaman herşeye daha sıcak bakabilme ve mutlu olabilme şansımız yüksek olacaktır.
    En azından zaman, zaman çocuk gözüyle bakalım hayata!