Aşk güzel bir şey mi sahi? Neden bana her zaman iyi olmayan yüzünü gösterdi? Oysa “aşk olmasa ne kadar renksiz bir dünya’da yaşamış olurduk” diyenleri de tanıyorum.
Asıl mesele aşkın kişideki derinliğinde mi yoksa karşındaki kişiyi yanlış seçmenden mi kaynaklanıyor bilmiyorum… Ben inancını kaybedenlerdenim aşk’a…
Ben bir adım atarken o bir adım geri gidiyorsa o kişiyi aklında tutmak kadar mantıksız bir şey var mı? Ama pardon aşkta mantık olmazdı öyle ya, unutmuşum bunu.
Peki mantıksız olan bir durumun neden üstüne üstüne yürüyoruz? Yoksa kendi elimizde olmayan bir şey mi olduğunu düşünüyorsunuz? İnsanız bizler, o kadar zor durumların üstesinden gelebiliyoruz da bunun mu üstesinden gelemiyoruz?
İşimize gelmiyor çünkü bir çocuğumuzun, aşktan çok aşk acısı çekmekten hoşlanıyor kimisi de… Melankoliye bağlamak hoş bir durum gibi düşünüyor, hele de yaşı yirminin altında olanlar…
Kaşı mı güzel geldi sana, gözü mü? Konuşması mı, duruşu mu?
 Her gün farklı kıyafetler giymesinden mi etkilendin, havası mı bağladı seni ona? Mesleği mi ilgini çekti?
Hayır hayır bunlar olmamalı etkilenmen gereken şeyler? Seni sahiplenmesi olmalı, sana ilgisi olmalı, seni senden çok sevmesi olmalı, seni gözünden bile sakınması olmalı? Yani birini sevmek için bir sebebiniz yoksa evet gerçek aşktır bu ama bu sizin tek başınıza yaşayacağınız aşktır üzgünüm…
Sevmek için bir nedeniniz varsa işte o zaman mutluluğu yakalamışsındır, o nedenleri karşındaki kişi yok etmediği sürece tabi…