Kar yağıyor Ankara\'ya, kar yağıyor bütün aşkların üzerine ve sen düşüyorsun gözlerimden kirpiklerime.
Sevgilim düşlerin kraliçesi giriyor rüyalarima senden sonra her gece ve ben her gece karlar altında donuyorum.
Üzüm gözlerini hiç unutmadim ve hiç unutmadım senden sonra yürüdüğümüz sokakları, yagan karları ve eriyen bütün acılarımızı, hatıralarımızı.
Bu gece Ankara\'da sen olmalıydın, olmalıydın çünkü donmamalıydım,çünkü böyle çırılçıplak kalmamalıydım, yanmamalıydım sonra düslerin kraliçesine teslim olmamalıydım, ağlamalıydım sevgilim, ağlamamalı.
İçimin kavrulduğu bu gece başkent ayakta ve bu gece herkes camlar arkasında. Öyle böyle değil sevgilim, hem uyanık, hem kör uykularda Ankara. Olsaydin karlar altinda, olsaydin kollarimin arasinda eritir geçerdik, tek geçerdik acıları sevgilim ve sevgilim emin ol Ankara sabahlara kadar oynardı sokaklarda. Yarım gülmelerden uzak, perde arkalarında saklı kalmazdı rüyalar ve herkes inadına yürürdü karlar üstünde.
Sevmeler bize niye uzak kaldi ki? Ve sevmeler niçin bu kadar acımazsız ki sevgilim?