Soğuk ve ben donmak üzereyim. Nerden geldim? Nereye giderim?
İliklerime geçti yolsuzluğum, yokluğun ve ben çok üşüyorum sevgilim...
Kalbim seni vuruyor gözlerimde ve kirpiklerimden donuyorum. Üzerime
düşen yalnızlık sonra umutsuzluk, yokluk ve ben bu soysuz yaşamaların yontularında tükeniyorum...
Nice geceler tükenirken umutlarımın kandilleri vazgeçmediler gelmelerinden. Vazgeçmediler gözlerim seni sevmelerinden...
Sevgilim tekim, bomboşum, yitirmişim yarınlarımı ve sen uzaksın, anlamaz, yanımda bir dakika kalmazsın biliyorum. Yinede bir sabah dönersinlere kurulu kalbim.
Senden, bir gün çıkıp geleceğinden umudumu hiç yitirmedim. İliklerime kadar özlemsin, damarlarımda dolaşan tek aşksın. Ah! Beni ortadan ikiye bölseler ve görseler içimdeki seni sonra sensiz çürümüş beni...
Sokaklar boyu karanlık ve yalnızım sevgilim. Keşke anlatabilseydim bendeki seni... Bekleyişlerimi, gün doğumlarında ki çaresizliklerimi.
Caddeler boyu ayazlarımı, boranlarımı ve en derin vurgunlarımı söyleyebilseydim keşke...
Unutma! Bu perişan halim senin eserin ve sakın unutma! Donarken yalnızlıklarına, hala damarlarımda dolaşan kan sensin sevgilim...
Ben senden hiç vazgeçmedim sevgilim...