Ne baç ne de baş veririz
Oğuz Kağan çerisiyiz
Bir verene beş veririz
İster ırak ister yakın
“Akın!” Deriz. Akın akın!
Yurda gelen kargı, okun
Alayına döş veririz
El sözüne uyanların
El sözünü duyanların
Ülkeye göz koyanların
Gözlerine yaş veririz
Kan ağlatıp çağıl çağıl
Kustururuz ığıl ığıl
Yad, yabana bir toz değil
Mezarına taş veririz
Hayat, ölüm salıncağı
Solsa gülü, gelinceği
Donatırız yalıncağı
Aç olana aş veririz
Havuroğlu, her gün, her an
İlla Turan illa Turan!
Vatan, bayrak, iman, Kur’an
Gerisini boş veririz
KENAN ÇARBOĞA/SİVAS
KİMLİK
Duysun beni kamu âlem
Ben Oğuz’un öz oğluyam
Dağlar eritir meşalem
Ben Oğuz’un öz oğluyam
Zülkarneyn’dir asıl adı
Çağlar aşar asil adı
Hanif’ti, Hanif yaşadı
Ben Oğuz’un öz oğluyam
“Daha deniz, daha müren!”
Deyip konur atı süren
Hemi alpim hem alperen
Ben Oğuz’un öz oğluyam
Üçok solda, Bozok sağda
Toy kurarız Tanrı Dağ’da
Yer denen şu gök otağda
Ben Oğuz’un öz oğluyam
Gün, Ay, Yıldız ulu handır
Gök, Dağ, Deniz aynı kandır
Babası Oğuz Kağan’dır
Ben Oğuz’un öz oğluyam
Anahtarı cümle şarın
Dün benimdi, benim yarın
Arzı fetheden serdarın,
Ben Oğuz’un öz oğluyam
Çizilmiş Levh-i Mahfuz’da
Yazılmış Levh-i Mahfuz’da
Kazılmış Levh-i Mahfuz’da
Ben Oğuz’un öz oğluyam
Havuroğlu ötesinin
Tanığı yok hatasının
Tüm Türklerin atasının,
Ben Oğuz’un öz oğluyam
KENAN ÇARBOĞA/SİVAS
