Tane tane, ağır ağır ve sert mizaçlı konuşmalarıyla bilinen Osman Emmi ellerini başının arkasından kenetleyip ayaklarını yolu kesecek şekilde birbiri üstüne atarak sırt üstü yatmış bir vaziyette anlatıyordu. Biraz da ağzı bozuk olan Osman Emmi güçlü arkasının da desteği ile sansürsüzlük sınırını iyice genişleterek itini övüyordu.
- Benim it bu köyün tüm itlerinin sülalesini beller aminim.. Tavlı, böyük, bahımlı gotveren.. Daşşağnı yirim onun.
Konuşmasındaki taciz ve üslup dinleyenleri iyice sinirlendiriyor fakat kimse kavga çıkmasın diye sadece tövbe tövbe diyorlardı…
Bu sözlere çok alınan ve savunma ihtiyacı duyan bazı kişiler iyice homurdanmaya başlamıştı. İçlerinden Durak Emmi;
-O nası laf ula Osman Kâ.. Gayli sana seslenmedikçe itinde senin gibi sülalemize soğsün seslenmiyek aminim. İtinide eşek guvalasın, senide…
- Ula oğlüm sana noluyo.. Sen niye ikirciklendin.. Ben ne zaman soğdüm size. Niye gısganıyon ki. Almıssın oşuhcu bi zağar it, ne ürüyo ne gapıyo. O da yiyo iki ekmek, benim it de yiyo iki ekmek, benim it şindi senin oşuhcu itiyin geçmişini bellemez mi?
- Yav Osman Kâ o dağalde bi şekil gonuşuyon adama süver gibi benim canım ona sıhılıyo. Benim itin şeyi yohmu?
- Yoh gurban olduğum Durağam ben bizim itin gozünün gatılığını, huvardalığını annadıyom. Namısız bize çekmiş gurban olduğum it. Valaha bizim koyün değal tüm koylerin itlerinin cibilliyetini bellemezmi Allah için.. ben onu dimek istedim.
Alcı Köyü gibi bir yerde yapılan bu gaf Osman Kâ’nin epey huzurunu kaçıracağa benziyordu. İtinin kendilerine çektiğini ağzından kaçırınca geniş katılımlı, yüksek desibelli bir kahkaha bombardımanı arasında kalmıştı. Ünlü laf ustalarından Hamit Dayı son sözü söyledi.
- Osman Kâ sizin sülale gerçekten çok gözü katı ve ahıllı olur. Geçen o it bana da gafa duttu.
