( Şairimizin geçen hafta  yayınlamaış olduğumuz şiirin  devamıdır)

     ********
Bazen sen indin aşağı,
Yâre oldun kul uşağı,
Olmuş isen bel kuşağı,
Seni KORUYAN sarınsın.

Yere düştüm sen kaldırdın,
Bazen derine daldırdın,
Bazen olmaza saldırdın,
GÜVEN VEREN`i bulasın.

Eller arasında başım,
Yardımcı ol gönüldaşım,
Gönül, candan arkadaşım,
YOL GÖSTEREN`e uyasın.

Anlarsın bütün dilleri,
Sır dolu şu gönülleri,
Ayırırsın güzelleri,
Sen GÜZEL AYIRANLASIN.

Düşünürsün derin derin,
Dinle şu bastığın yerin,
Gelirse bir ses "aferin",
Sen AÇANLA bir yoldasın.

Uzaklardan gelir mi ses,
Duyarım ben nefes nefes,
Gönüllerde dosttur herkes,
Sen NÜFUS EDEN`e dostsun.

Ne bir fırtına götürür,
Ne de bir kimse güldürür,
Seni yalnızlık söndürür,
SABIR VERENLE olasın.

Bazen bir ana olursun,
Nasihat verir durursun,
Bazen de hep unutursun,
Dersi, VEREN`den alasın.

Yâr için hep uzaklara,
Düşsem bile tuzaklara,
Ayrılmayan can dostlara,
ŞANLI`ya da selâm olsun.

Ateş yanmadan tüter mi?
Gönül sevmeden güler mi?
Bülbül gülden vazgeçer mi?
Yolu SONSUZ`a tutasın.

El fânidir, tutan olmaz,
Seven gönül yârsiz olmaz,
Bülbül kuru dala konmaz,
ÖĞÜT VERENLE olasın.

Yol gösterilmiş ezelden,
Anlatılmış hep güzelden,
Anlamak gerek tez elden,
Sen ADALET yolundasın.

Ne gönüller yandı, yanar,
Kimileri mal der yanar,
Kimi bir yudumla kanar,
Sen GERÇEK`ten kaçamazsın.

Olur ise halin üzgün,
Şu dünyada doğru düzgün,
Elin koynunda hep süzgün,
YÜCELTEN`i dost bulasın.

Korktuğumun biri yokluk,
Birisi de kula kulluk,
İstediğim karnım tokluk,
İçin YUMUŞAKLA olsun.

Dostlarını yitirmişsen,
Olur olmaz getirmişsen,
Sen bana da çektirmişsen,
İNTİKAM ALAN`a kalasın

EKREM GÜRER/YOZGAT
  Eğitimci- Şair- Yazar