Herif olmanın yolu Gıllı Paşanın kullükten geçer derlerdi bizim köylüler. Gurur meselesi yapar, onlarca kilo farkına aldırmadan sinir ve azimle var gücümüzle rakimize tumardık. Üst baş kül olsada, yaptığımız fauller sonucunda güçlü rakiplerimiz tarafından ağzımız, yüzümüz üfelenir, yinede heriflik unvanını kapmak için hırs taşırdık yüreğimizde.
Gıllı Paşa avlusunun ucundaki küllükte güreş yapan gençleri, çocukları, büyükleri sık sık azarlayıp hastir edip sövse de, neyin nesi, neyin fesidir bilinmez rakibini kapan bu küllüğe gelirdi. Bazen güreşmek istemeyen çocuklar horoz döğüştürülür gibi önce birbirlerine çarptırılır, sonra döğüşe tutuşturulur, aralarlar, güreşle neticelendirilmesi konusunda uzlaşı sağlanarak ikna edilirlerdi. Yani ne eder ederler adamı mutlaka güreştirirlerdi. Paşa, köyün gençleri getsin diye arada küllüğe mal gübresi neyi atardı. Küllük Selim Sırrı Tarcan Spor Salonu gibi sürekli faal ve kullanılır olurdu. Gücü rakibinin kat kat üstünde olanlar, centilmenliğin dışına çıkar, güçsüz rakibini hem yıkar, hemde  koynuna kül falan doldururlardı. Hanım Karı bir taraftan bağırır çağırır, oğlu Feyzullah bir taraftan söğer, Paşa arada tüfek falan atar  dı ya, tınlayan kim. Mecbur güreşilecek.
Paşanın küllüğün kapladığı alan 3x3 metrekarelik bir alandı ama, güreş müsabakaları sonucu 50 metre kareye kadar küllü alan genişlerdi. En çok Apılının uşahlar ve köseliler güleşmeye gelirlerdi. Çünkü onlar herkesi yenerlerdi. Ben zayıf ve cılız bir çocuk olduğumdan boyu benden daha küçük olanlarla güreştirirler, hem beni yenerler, hemde küfürbaz ve ağzıma sahip olamadığımdan dolayı birde beni  döverlerdi.
Anam kafamın küllerini kille yıkar, biyaz melefelerde beni yatırmazdı. “Oğlan eşşek gibi kullüklerde ağnanıyo” diye çok kızardı. Aslında ben güreşmek istemezdim ama küllüğe gitmekten de geri kalmazdım. Çünkü bana dokunmadıkları zaman seyretmek çok neşeliydi.
Birgün Gıllı Paşa küpün dibinde mırt olmuş pekmezi ve bozulmuş turşuyu küllüğe dökmüş. Aslında döktüğü yerler biraz teşelenince ortaya çıkıyor gözüküyordu ama, güreş başlayıpta rekabet kızışınca isterse orda mayın olsun yine galip mağlup ilan edilene kadar güreşler son hızıyla devam ediyordu. O günkü güreşlerde  herkesin üstü başı pekmez ve turşuyla batmış, çoğu kişi assapları zifir olmuş diye evlerinden kovulmuştu.
Gıllı Paşa köyden taşındı. Küllükteki tüm küller vagınatlara yüklenerek gobeklideki tarlaya atıldı. Küllüğün dibi bile kazındı. Güreş müsabakaları birkaç yıl seyrelerek sürdüyse de Paşanın küllük ortadan kalkınca o zevkli ve sportif faaliyetlerimizde maziye gömüldü.
Sigara içme, kahvehane kültürü ve miskin sohbet ortamları küllük güreşlerine alternatif olarak ortaya çıktı. Nesil daha cansız, ortam daha keyifsiz oldu. Çocuklar  obez olup göbeklendi.
Yozgat neşesiydi küllük güreşleri. Bir aralar Ecinin bohluhta güreşler başladı ya, Eci Dayı sürekli tüfek atıyo diye orada ki faaliyetler de bitti…. Tabii ki neşemizde…