Çocuk ister tanıdık olsun, isterse olmasın… Eğer ilkokul çağındaysa yanındaki ebeveynine bir “maşallah” dedikten sonra, çocuğa yöneltilen soru genelde “ne olacaksın?” Eh be birader! Elinin körü olacak! Sana ne bir kere ne olacağından..!  O çocukta dudağını yarım bükerek  “Doktor,  mühendis, avukat, öğretmen vs… olacağını söyler… Hedef ilkokulda konulur, aile yönlendirmesiyle de çocuk veya çocuklar ileride yapacakları işe şartlandırılırlar. Hiçbir çocuğun dilinden “Adam olacağım” cümlesi çıkmaz.
Oysa ki çocuğa çekirdek ailede ilk verilecek hedefin adam olunması değimlidir? Eğer çocuk adam olmayı hedef seçmişse ne olursa olsun, başarı kendiliğinden gelir. Kişi hangi ünvanı taşırsa taşısın, adam olmadıktan sonra, hiçbir önemi kalmaz. İster zengin, ister fakir, ister feriştah ol, öncelik adam gibi adam olmaktan geçer. Fazilet temel, uygulaması da sıvasıdır. İnsan kılığında dolaşan sokaklarda  o kadar çok ki, insanın Diyojen olası geliyor…!