Sus pus olmuş gecelerin içinden geçip giderken, gözlerin aklımdan hiç gitmedi çay karası yalnızlığım…
Susamış akşamların ezan seslerinde kalbim ve kalbim Eyüp Sultan’da umuda açılan ellerin gölgesinde ezilmekte. Gelsen diyorum, paramparça ömrüme gülsen diyorum, bir yudum su diyorum, öyle çok istiyorum işte yalnızlığım…
Anlatılası hikâyeler bitti! Ve yaşanası zamanlar çoktan tükendi. Şimdi sadece bir parça tuz tadında huzur diliyorum Rabbim’ den ama sen nereden bileceksin? Tadımı, tuzumu ve dahası seni yitirdiğimi umarsız yalnızlığım…
Uykusuzluktan bu gecede bayılmak üzereyim ve sen yine yoksun yalnızlığım.
Uzak bir kentin herhangi bir sokağında yine karanlığı sürüyorsun üzerime ve yine gün doğarken kirpiklerim kavuşmuyor tenimle birbirine yalnızlığım…
Ah! Keşke şimdi çocuk olsaydım ve yine babamın dizlerine sarılıp “yoruldum baba” deyip gözlerinin içine içine bakıp, kucağına beni alması için türlü numaralar yapsaydım sonrada babamın boynunda sonsuz bir uykuya dalsaydım yalnızlığım.
Sen benim anamı, babamı ve bütün sevdiklerimi elimden aldın.
Sen benim düşlerimi, uykularımı ve dahası masum, çocuksu hayallerimi çaldın yalnızlığım.
Şimdide bir şey yokmuş gibi gecelere mahkûm ediyor, ha babam gençliğimi tüketiyor, güneşi haram ediyorsun üzerime. Ne zaman uyansam gün bitmiş oluyor ve ne zaman yaşıyorum desem karanlık çöküyor üstüme sonrada gülüyorsun bu halime, hal bilmez, özür dilemez, kötülükten geçmez ve insanlık ve aşk nedir iplemez yalnızlığım…
Ve sözlerin ve gözlerin sonra ellerin, birde inanılmaz aşk kokulu sohbetlerin hiç geçmedi benden, içimden, yüreğimden yalnızlığım.

AYRILMAZDIK
Gördüğümü görseydin,
Laf etmeyip, az sevseydin
Ve sırtını dönüp gitmeseydin,
Ayrılmazdık, bendeki seni bilseydin…
 
Hayatımı vermiştim sana,
Sensiz olmaz demiş,
Gün gece, yollarını gözlemiştim,
Anlamadın çok sevmiştim…
 
Onun bunun sözüne baktın,
Yalan sözlere kandın,
Beni bir yabancı saydın,
Sonunda da fırlatıp attın…
 
Dağları ayaklarına seren beni,
Yolları yok eden, sana gelen beni,
Her şeyimi sen sayan beni,
Ayrılmazdık, biraz anlasaydın beni…
 
İsmet Polat

YAR
 

Sensiz nice gecelerimde,
İçimde gezen bilmecelerde,
Kalbimdeki hecelerde,
Seni aradım, bulamadım yar…
 
Uykularımda yorgundum,
Sarılmalarımda vurgundum,
Bilsen ne kadar dargındım,
Görmedin kırgındım, durgundum yar…
 
Enkaz altında geçen ömrüm,
Nice toprakları çürütür…
Görmeyen gözlere, tutmayan ellere,
“Gitme” son sözümdür yar…
 İsmet Polat