Vur emriyle çıkmışım yollara aman sabahlar olmasın usta. Ne günü göreyim, ne gece bitsin arzular şelale çünkü usta…
Yanlışa düşene en büyük yanlış ne ola ki? Kolpalıkta birinci, insanlıkta sınıfta kalmışa var mı bir giderin usta?
Bu yolun sonu ne yana çıkar usta? Irmaklarım varken benim, ömrümü boz bulanık sularda boğmaya çalışanlardan “yol” nasıl alınır usta?
Gün ışırken yüreğime düşüyorsa iki satır ve gözlerim çıldırasıya özlerken  insanlığı,  bilmezler mi ki “ölüm de var”
Ve şimdi bir türkü daha ölüyor, yaşamaya bu kadar çok susamışken usta. Ve sonlar ve insanlar neden bu kadar kahpe usta?