İftira neden bu kadar kolay usta? Bildim dilin kemiği yok ama insan bu kadar omurgasız mı usta?
Aman sabahlar olmasın usta! Usumun durduğu yerdeyim ve gönlümün söz geçmeyen, laf bilmeyen kavşağında doluya tutuldum, kafam, gözüm, kan içinde usta…
Ah! Usta kalbim bir sana ayan, birde rabbime beyan, ne diyeyim ki kalbim için, ne anlatayım ki gözlerim, sözlerim, söz geçmeyen düşüncelerim için. Bilirsin düz söylerim, öyle ardından değil, adamın tam alnının çatından, bodoslamadan usta. Yani ne söyleyeceksem evirip çevirmem, düşer miyim bir yerden? Kaybeder miyim? Menfaatlerinden çok uzaktayım, bilirsin adamın hasına hastayım usta…
Kaybetmekten gelmekten sıkıldım usta ve biliyor musun bu dövülmeler canıma tak etti usta. Usanmışlığın en derin noktasından çıtım çıkmazken, neden bu kadar heveslidirler dirilmeme? Ve neden bu kadar gebertirler, gebermeleri bile bile usta?
Fenayım usta, öyle çok delirmelerim var ki, anlatsam kaç gün, kaç gece batar? İnanamazsın usta. Tek gücendiğim sahiden bu hallere mi düştük? Yani kurt kocadı öyle mi usta?