Gittiginden beri üsümelerim hiç geçmedi sevgilim.
Nereden bakarsam bakayim iklim hep kis ve neresinde durursam durayim su yalan hayatin sonu hep hüzün sevgilim.
Sokaklar dolusu yalnizim ve sokaklar dolusu suskun.
Yolunu yüregime çevirmediginden ve yolunu ayriliga saptirdigindan beri körüm, sagirim, yasayan ölüyüm sevgilim.
Ömrümün bahari kara kislarda, yazlari ziyanlarda ve ömrümün en güzel çaglari zorlarda, bitmeyen yokuslarda, tasli tozlu sokaklarda tükeniyor sevgilim.
Ziyanim, yananim, külü toza topraga karisanim ve bir yalan ugruna harcanan, sensiz kalanim sevgilim.
Ankara ve ben yine çok üsüyorum bu gece ve yine donma tehlikelerinde, ilklerde, senlerde dogrusu her seyin en basindayim sevgilim.
Ara sira giciklasirdi hayat ve ara sira çildirtirdi. Fakat bugün, su an sadece çildirtmiyor, sensiz öldürüyor gülüm.
Kalbinin affeden penceresinin önündeyim bu gece ve bu gece hiç uyumadan seni bekleyecegim sadece.
Belki donarim, belki de kurda kusa yem olurum ama sensiz yasamak degil mi ki ölümün diger adi?
Öyleyse sensizsem ve kimsesizsem yasamak oldugu kadardir gülüm..
Ziyanim, yananim, külü toza topraga karisanim ve bir yalan ugruna harcanan, sensiz kalanim sevgilim.
Seviyorum çok.
