Çıktığım ve kavuştuğum yolların sonu “o” yerler birde deniz, içimdeki sessiz ben, tebessüm ettiğimi sanan sen, öyle kimsesiz, öyle neşesiz, görseydin tek sefer, anlardın neler çektiğimi şerefsiz...
Kalbur üstü yalnızlıklar cehennemine bıraktın, adımı kaybedenler listesine yazdın ve seven yüreğimi yerlerden yerlere attın. Unuttum sandın bütün bunları, kandırdım saydın duymadığım yalanları ve aldattım diye düşündün yaşadığımız onca zamanları. 
Hâlbuki yüreğini koşulsuz sevmiş ve yüreğinin kıyısına şartsız, maddesiz gelmiştim.
Çayımın şekeri, aldığım nefesin sebebi, ömrümün geri kalanı ve ahretim sendin. Beni böyle çırılçıplak bırakıp gitmek hangi kitapta yazardı şerefsiz?
Duygularım ve kalan ben sonra bıraktığın bütün acılar alçaklığının eseridir. Olmadığın hiçbir mevsimi ve olmadığın hiçbir yeri senden sonra kimseyi ve sensiz beni bilesin sevmedim şerefsiz...