Canım abim iyi geceler.
    Şükürler olsun canımız sağ. Unutmadan maili yeni gördüm dersem inanırsın ümidi içerisindeyim.
    Hayat devam ediyor abi.
    Umudumuz var fakat yorgunuz ölesiye. Yastığa başımızı koymalar çok geç vakitlere denk geliyor.
    Bu aralar üç beş nöbetleri misaliyiz...
Sonrası gün doğuyor, kör kütük sarhoş gibi yollara düşüyoruz...
    Mecburuz. Vazgeçmek yok abi...
    Tahmin edebilirsin etrafımızdaki kan emicilerin sayısı her geçen gün biraz daha artıyor.
    Kan vermeye razıyız dünden ama o kan çok azaldı abi...
    Gün geçmiyor ki kalbimiz acımasın... Her gün yeni darbeler.
    Alıştık artık...
    Anlattıklarını, teoride söylediklerini ama her şeyi mıh gibi aklımıza çaktık...
    Uygulamak zor olsa da dayanıyoruz işte...
    Dilek güçlü kız, duygularını pek belli etmiyor ama o da iyi değil...
    İşler hainlerin ellerinde...
    Her yer pusu...
    Ve her yer kuşatılmış abi...
    Hainlik, çanakçılık, el etek öpmek ya da ne bileyim pusu atmak bize göre değil biliyorsun...
    Gece gece başını çok ağrıtmak istemem, gerçi orada sabah sanırım ya da tam tersimi? Yani akşamüstümü?
    Şimdi kestiremedim...
    Burada 01.45 evimin balkonundan bomboş simsiyah bir geceye bakıyorum.
    Alabildiğine yalnız Ankara.
    Çünkü her şeyden önce sen yoksun abi burada...
    Neyse hüzünbaz duygularım yine kalbime oyunlar oynuyor.
    Ben uzatırsam sanırım salya sümük olacağım.
    Oralarda canını daha fazla sıkmak istemem...
    Sordun; en öz, en yalın, en doğru haliyle yazmaya çalıştım yüreğimin yettiğince...
    Seni çok özledik abi...
    Sevgimiz ve daim saygımızla...
    Allah'a emanet ol.