HEVESİ çabuk geçen, kararsız kişiler için “maymun iştahlı” deriz. Maymun iştahlılık, güçbeğenirlik (müşkülpesentlik) karşıtı bir hastalık olarak da düşünülebilir.
Maymun iştahlı iş bitirici değildir. Çünkü yaptıklarından çabuk bıkar. Başladığı bir işi yarım bırakıp hemen bir diğerine geçer. Bir işin tam ortasına gelmiştir ki beyninde kararsızlık kıvılcımları oluşmaya başlar. Diyelim ki saz çalmayı öğrenmeye karar verdi. Bin bir hevesle gidip kendine bir saz aldı. Başladı çalışmaya. Üç beş gün, bir hafta, bir ay derken bakıvermişsiniz saz çalmayı öğrenmekten vazgeçivermiş; bu kez kaval çalmaya heveslenmiştir. Ama o da uzun sürmemiş, bir başka müzik aletine yönelmiştir. Yaşamının her alanında böyledir maymun iştahlı. Başladığı bir işi bitirdiği görülmemiş, dolayısıyla zamanını boşa harcamıştır. Charles Flory’nin, “En büyük zaman hırsızı kararsızlıktır.” demesi bundandır.
Maymun iştahlı özgüvenini yitirmiş kişidir. İşini iyi yaptığı konusunda sürekli kaygı içindedir. Bu nedenle yaptıklarını beğenmez. Daha iyi yapabileceği bir eylem arayışına girer. Onu işlerini yarım bırakmaya yönlendiren de işte budur.
Maymun iştahlı sabırsızdır. Bu nedenle uzun zaman gerektiren çalışmalardan hoşlanmaz. Bir konuda uzmanlaşmak yerine, tıpkı bir maymun gibi daldan dala konar. Zorda kalıp çalışmaya başlasa da sonunu getiremez. Çünkü aceleci ve telaşlıdır. Bu durum onu başarısızlığa götürür. Mevlana’nın deyişiyle, “Tencereyi bile ocakta yavaş yavaş ustaca kaynatmak gerekir. Delice kaynayan tencerenin pişirdiği yemekten hayır gelmez.”
Maymun iştahlı yanlışını kabullenmez. Bu tutumu yüzünden eleştiriye tahammülü yoktur. Eleştirildi mi hemen öfkelenir, darılır, gücenir.
Maymun iştahlı derin düşünmeyi sevmez. Derin düşünmeyi hedefe ulamada engel olarak görür. İster ki başladığı işi bir an önce bitirsin. Bu yüzden iş uzadıkça panikler, panikledikçe yaptığından soğur ve sonunda onu bırakır.
Maymun iştahlı birinden verimlilik beklenemez. Bu tür kişiler, hem özel hem de iş yaşamındaki kişileri yarı yolda bırakarak hayal kırıklığına uğratırlar.
Maymun iştahlı mutsuzdur. Giriştiği işte başarılı olamayan biri nasıl mutlu olabilir ki?..
Maymun iştahlı biri acaba ne istediğini mi bilmiyordur, yoksa aynı anda çok şey mi istiyordur? Olaya bu açıdan da bakılabilir. Bana göre ikisi de geçerli maymun iştahlı için. Ne istediğini bilmemek, çok şey istemenin neden olduğu bir sonuç değil midir zaten?..
Acaba insan maymun iştahlılıktan kurtulabilir mi? Kişi, benliğini bir piton gibi sarıp kıskaca alan böyle bir durumdan kurtulamaz bence. Keşke kurtulabilse de zamanını iyi değerlendirip sonuca ulaşan, üreten, topluma katkı sağlayan bir birey olsa.
Maymun iştahlılıktan uzak bir yaşam sürmeniz dileğiyle…
