Sensiz doğan her gün
Ve sensiz gelen her akşam,
Alır beni sancılar, alır beni hatıralar
Sonra vurur yerden yere,
Yokluğun bin kere…
 
O akşam depremdi, gittin niçin?
“Yaşarsın, bensizde yaşarsın”
Ve “üzülme benim için”
Dediğin sonra gittiğin gün,
Öldüğüm gündü benim için…
 
Çok sevdim, benden öte bir şeydin,
Can dedim, canımdan öte her şeydin,
Aşk bildim, aşktan öte bir şeydin,
Kadınım dedim, kadından öte her şeydin,
Benim anlatamadığım,
her şeyden öte bir şeydin…
 
Bir şans daha verseydin,
Sensiz gelen, geçen günlere
küstürmeseydin,
Yaşamalarımızı, bizi öldürmeseydin,
Sensiz bir başıma koyup gitmeseydin,
İnan yaşardık, bitmezdik,
az biraz sevseydin…
 
Sensiz gelen akşamlara,
sabahlara küskünüm
Ve sensiz her batan güneşte,
Bir bilinmezlik başlar yaralı yüreğimde
Sonra kırgınlığım artar, çıldırırım ölesiye,
İşte böyle gülüm,
sensiz her güne küskünüm…
 İsmet Polat

 ÖMRÜMÜ YEDİN
Ömrümü yedin, kalbimi perişan ettin,
Yalan yeminlerinle derbeder ettin,
Aklımı aldın, fikrimi çaldın, yok ettin,
Masum yıllarımın katili ömrümü yedin…
 
Ellerin ellerimde kalsaydı,
Sözlerin yalan olmasaydı neyin eksilirdi?
Riyadan aşk uzak olsaydı,
Derdimi dert saysaydı aşkın,
neyin eksilirdi?
 
Umutsuz yarınların çocuklarıydık biz,
Ümitlerimiz vardı, Urfa’ya
ve sevdaya dair,
İlklerimiz, sevmelerimiz,
gülmelerimiz vardı,
Mutlu, sonsuz yarınlara dair…
 
Maharet saydığın çıldırtmaların,
Nazlı, ürkek kandırmaların,
Aklımı aldı, ömrümü çaldı yalanların,
Üzüntüm geçmiyor,
kırgınlığım hiç bitmiyor,
Neden nazlım, neden, neden, neden?
 
İsmet Polat