Anlıyorsak gözlerimizden
O büyük sevgimizi,
Kim söküp atabilir ki
Bende ki seni, sende ki beni?
Ben bir şıvgındım kalbinin toprağında süregelen,
Başımı ilk uzattığımda bahardım,
Gözdüm, tomurcuktum, daldım bağrından fışkıran,
Şimdi sağanak halinde yağan yağmur oldum anne.
Doğduğumda sütün kadar masum,
Gözyaşın kadar berrak ve bir o kadar
Yakındım göğsüne şimdi dağ başında yağan kar,
Kanadı kırık göçmen kuş oldum anne…
Anne yarınsız sabahlarım oldu,
Ağladığım, sustuğum, içime kanadığım
Sesimi duyuramadığım öksüz ağıtlarım
Ve ayazda kaldığım gecelerim oldu…
Üstümün açıklığı kalbine,
Sırtımın yangını gözlerine
Sitemlerimin yollarına çıktığı,
Nice bensiz günlerin oldu…
Ey! Benim gün gece kanayan yaram.
Ey! Benim kınalı anam; bir sen varsın,
Bir de ben uykuları haram.
Bu akşam efkar, har başımda,
Dert, ateş genç yaşımda,
Ve özlemin, sel gözyaşımda.
Altı yaşında çocuğum ellerinde,
Çiğ tanesiyim nergiste,
Düşen damlayım göz bebeğinde,
Özlüyorum anne gurbet gecelerinde…
Aklıma “çocuksun sen” deyişlerin geliyor,
Sonra birden kasırgalar esiyor yüreğimin ortasında,
Ağlıyorum kanasıya ama kanmıyorum yokluğuna,
Çünkü hasretin kor bu hüzzam gurbet gecelerinde…
Ben bir karaağacım, kökü sağlam, bahtı kara,
Kolay kolay kırılmazdım ama
Baharımda dallarımdan, yapraklarımdan ayrıldım anne.
Böyle yazıyorum diye, gamı kendine mesken,
Kederi gönül kapında bekçi eyleme,
Çocuğum çünkü ben,
Çocuklar ne söylediklerini
Nereden bilsinler anne?
KADINLAR II
Ölmemeli küçük kadınlarımızKüçük öykülerimiz düşmemeli
Mavi hayallerimiz ölmemeli
Kadınlar kadınlar kadınlarımız.
Mavi bir umut olur o koşarmış
Parmak uçların donar o ağlarmış
Kulakların buz keser o kaçarmış
Küçük kadınlar kanar o yanarmış…
Kadınlar kadınlar kadınlarımız
Ölmemeli küçük kadınlarımız
Kadınlar kadınlar kadınlarımız
Yaşamalı kadınlar kadınlarımız…
