Elbette ki hayır, biz büyüklerin zaman zaman unuttuğu bir gerçek var işte o gerçekte bu çocuğun gülüşleri, bakışları, zeybek oyunu oynaması en önemlisi de mutluluğu ile bir tokat gibi yanağımızda patlatmasıdır.
Ufaklığın arabanın yanında bir duruşu var ki sanırsınız dünyanın en süperiii, kendisine ait direksiyondaki duruşu da bunu bütünlüyor, o hayalleri ile o kadar mutlu ki yan tarafta onu izleyen büyükannesi de onun mutluluğuna ortak oluyor, sanki çocuğun hayallerini oda hayal ediyor ve yaşıyor.



Dün yaşanmıştır geri gelmeyecek. Yarın belirsiz ne olacağını kimse bilemez. Bugün bizimdir bu günümüzü bu çocuğun mutluluğu gibi doya, doya yaşayalım.
Çocuklarımıza mutlu olmayı, gülmeyi öğretelim. Unutmayalım ki onlar bizi örnek alırlar.





Editör: TE Bilişim