Bir adam düşünün, iki üç kişiyi öbür Dünyaya gönderiyor veya bir kadının ırzına geçiyor, duruşmalarda, kravatlı, takım elbiseli, biraz da boyun bükmesi “iyi hal için!” yeterli görülüp, çoğu kez de ceza indiriminin uygulandığını okuyoruz.
Bir genç bir binanın ikinci katına (İstanbul – Beyoğlu) tırmanıyor, uyumakta olan bayana tecavüz edip boğuyor. Ardından hırsızlık yapıyor, yaşı 18 den küçük olduğu için ceza indirimi uygulanıyor. Bu genç! ırza geçmeyi biliyor, öldürmeyi çok iyi yerine getiriyor, üstelik hırsızlığı da sanat boyutunda icra ediyor… Eee yaşı küçükmüş (17) Netice ceza indirimi… Sinirleri alınmış bir insana, bu olayları anlatsak, nasıl bir tepki verir az çok tahmin edebilirsiniz… En azından “ya sen bunu külahıma anlat” der veya hiç bir şey anlamadığını ifade etmekte zorlanır..! Mevcut ceza kanunları toptan gözden geçirilse diye düşünüyorum…
Gerisi ceza koyucularının ve Meclisin işi olmakla beraber, vicdanım sızlayarak aradan çekiliyorum… Ne olur ne olmaz bir de “yargıya müdahaleden!” soruşturmaya uğrayabiliriz de… Köşe yazmanın en zor yanı, kişinin kendisini savunmakta çekeceği çile ve ızdıraptır.
Onun için biraz usturuplu gitmekte fayda vardır. Bizimde o faydadan faydalanmamız için kalemimize kelepçe üstüne kelepçe vurmamız kaçınılmaz olmaktadır…
