ÖĞLE  saatleriydi  hava  açık  bol  güneşli  sokaklar  çocuk  sesleriyle  cıvıl, cıvıldı. Salih   masasının  başında  haftada  bir  şeker  verdiği  Karıncaları  seyrediyor,  onların  bitmez  tükenmez  çalışma  azmini  seyrederek  ve  düşünerek  çok  değişik  hayaller…  kuruyordu.
Annesi  yanına  geldi:
-Salih  oğlum  şu  yukarı  yol  kenarındaki  evin  sahibi  Cafer  amcanın  yeni  gelen  kiracının  oğlu  her  zamanki  gibi  gene  satamadığı  simitleri  getirdi” dedi.
Salih:
-Anne  sana  zahmet  o  simitçi  çocuğu  yani  Yunusu  buraya  gelmesi  için    çağıra  bilir mis in” dedi.
Annesi  ağır  hareketlerle  komşuya  giderek  Yunusun  annesiyle  karşılaştı  ayak  üstü  bir  birlerine  iyi  duygularını    sunduktan  sonra:  
-Bizim  oğlan   senin  Yunusla  görüşecekmiş  sana  zahmet  söyle de  bize  bir  uğrasın”  dedi. 
Simitçi  ve  annesi  Salih in  yanına  telaşlı  ve  endişeli  bir  şekilde  gelerek  telaşlı  bakışlarıyla  ışıklar  saçıyorlardı  Yunusun  annesi:
-Ne  oldu  Salih  abi  bir  şey mi  var  yoksa  Yunus  bir  hatamı…  etti.
Salih:
-Yok, yok  sakın  endişelenmeyin” dedi.
Söylemek  istediklerini  onların  anlaya  bileceği  bir  şekilde  teker, teker  anlatmak  için  Yunusa  ve  annesine  karşı  doğru  dönerek  sevgi  nefeslerine  yeni  nefesler  katarak. 
Dışarıdan  gelen  çocuk  sesleri  ve  sessiz  sedasız  süzülerek  bulundukları  odanın  içine  girerek  sağa, sola  yayılan  güneş  ışıkları da  endişeli  sohbeti  bölmüyordu.
Salih  öğüt vari   ses tonuyla: 
-Yunus'un  satamadığı  simitleri  ben  alırım  ama  ola ki  bazen  benimde  param  olmaya  bilir  sizi de  kendimi de  zor  durumda  bırakmamak  için  ben  düşündüm  taşındım  bir  karara  vardım”  diye  sözlerini  sürdürürken,  Yunusun  ve  annesinin  endişelerinin  dehşetini  gözlerinde  göre  biliyordu.
Salih:
-Yunusun  ayakkabı  boyaması  için  boya  sandığı  yaptırmayı  düşünüyorum  içinin  malzemelerini de  alacağım  bu  iş  simit  satmaktan  daha  iyidir” diyerek  sözlerini  sürdürüyordu. 
Yunus  boya  sandığına  çok  sevinmiş  olacak ki  bir  anda  oturduğu  yerden  kalkarak 
Salih  in  boynuna  sarıldı  ve:
-Hep  güzel  bir  boya  sandığım  olmasını  çok  istemiştim  sen  çok  iyi  insansın  Allah  senden  razı  olsun” diyerek. 
Gönüllerindeki  güllerinin  açmasını  sağlıyordu. Yunus'a  bir  ekmek  teknesi  olarak  yapılan  boya  sandığı  yavanda  olsa  ekmek  parası  kazanıyor  gözlerinden  akan  yaşlar  alın  teri  ve  sabırları da  katık  oluyordu.
Selam  ve  dua’larımla...