Eskiden küçük bir kasaba olan Sorgun günümüzde, Yozgat’ın en büyük ilçesi.
Yıl 1958. Köyden çıkıp kasabada bir hısmını arayan vatandaş, Gah Gidek Veli’nin dedesi Kuta Mahmuda Gara Durağın evini sorar, o da vatandaşa yolu tarif eder:
“Çarşının orta yerinden sol yanına dön. Sağ böğründe Terzi Muzaffer, sol böğründe Havuşun evini görürsün. Hiç durmadan yürü; sağda Dıngıllı Mahmud, solda Kel Apışın evi vardır. Oradan devam et, Dıngıllının evinin önünde Hava Pınarı’nı görürsün. Suyu buz gibidir. 
Soluklanmak istersen bi yudum su iç. Fazla eğleşmeden yürü; sağda Narılin Kamil’in evi, hemen karşısında Mıhtatlar ve Berber Ali’nin evini geç, o yana değil bu yana dön. O yanda Abbas’ın Osman’ın bahçesinin karşısında Gara Nuruşla, Estilinin evleri vardır. 
Sakın o yana dönme, geri çarşıya gelirsin. Bu yandan yürüdün mü, tam İbiş’le Dabış biraderlerin evlerinin önündesin. Hodgafa Hamamcı Mustafa’yı geç, Cırtlağın Memiş’in evini gulaasma. Sonra yürü, Gurlağın Osman’ın evini geçip devam et. Solunda Etebağların, sağında Bektaşların evlerinin çatal gapılarını görürsün. Heç durmadan yürü; solda Kör Yusuf’un, sağda Bektaşların Cihat’ın evi var. Orada dur, tam karşında Sindillinin Fadiğin evi var. Ordan gözünü sağa indir, gördün mü, orası Saniye’nin Kamyon Ahmed’in evidir. Havlusunun gıçından yürü, ecik git, orda dur; tam karşındaki ev, Cırığın İsmail’indir. Sen gözünü yine sola kaydır. 
Kime sorsan Değirmenci Kara Durağın evini gösterirler. Zaten tam önüne gelmişsin evin; kapı önünde fazla eğleşme, Eymir’in iti gibi bekleme, çünkü sokaklarda çapar itler gezer, seni de yaban görüp bi yerlerini goparırlar. Gara Duraklarda işini tez bitirip geri çarşıya ineceksen geldiğin yoldan değil, Kese’den inebilirsin. 
Birilerine sor; Gara Duraklardan çık, sağda Möhrelinin Ferizanın evi geç, sol yanında Tekayüdün Halil’in evi geç, sağ yana seğirt, solda Kekeç Gadirin evi geç, sağ yanında Nüfuscuların Muacir Emirlerin evi vardır. 
Yürü, Saatçı Nedim’in evini garşına al, sağa dön. Aha tam çarşıdasın, bundan kellisine ben garışmam…”