Nedensiz sevmek diye bir şey var mı artık? Kaldı mı gerçek aşk?
Kim kimin dostu? Kim kiminle ömürlük arkadaş?
İnsanlara karşı “Acaba?” demediğin bir günün var mı şu hayatta, bir düşün. Aslında söylemek istediğin ama içinde biriktirdiğin çok şey yok mu seninde? Dostun dediğin insanın karşına geçmesi için küçük bir sözün bile yeteceğini biliyor musun?  Yoksa işine gelmediği için bilmiyor gibi mi davranıyorsun? Ya da sen sahiden güveniyorsun dostuna… Eğer öyleyse ne mutlu sana!
İnsan kendisine bile dost olamıyor ki bazen karşısındakine olsun… Hayat öyle değiştiriyor öyle yoruyor ki insanı yaşamaya bile mecalin kalmıyor… Bencilleşiyorsun, çirkinleşiyorsun, fesatlaşıyorsun… Aslında iyi niyetliyken olmadık bir insana dönüşüyorsun. Anlayış bekliyorsun sonra karşındakilerden… Güven verdiğin kişiler anlayışlı oluyor sana diğerleri ise hayatlarından defediyorlar. Kimilerini de sen defediyorsun! Çünkü senin başkalarına yaptıklarını sana da yapıyorlar… Etme bulma dünyası desem etmeyeninde bulduğunu biliyorum.
Yaşıyorsak insanlara karşı hep bir “acaba?”mız olacaktır. Çünkü herkes iyi değildir ne yazık ki…